Dinsdag 1 november ben ik samen met Eric naar deze verlaten fabriek gereden. Ooit was dit een veevoederbedrijf, maar nu staat het al meer dan 10 jaar leeg.
Vanaf een afstandje viel het al op, omdat het zo een groot gebouw is. We zijn op onderzoek uitgegaan en hebben gekeken of er een ingang was. Rondom het gebouw stonden allemaal hekken, soms zelfs dubbele hekken. We hadden een gat in het hekwerk gevonden en zijn er doorheen gekropen. Maar toen kwam het volgende hek weer... Toch maar weer terug gegaan, want dit werd ´m niet.
Ik kan er niet zo goed tegen als je er helemaal naartoe bent gereden en dan vind je geen ingang. Na lang wikken en wegen (het gebouw is gelegen aan de drukke weg en huizen er tegenover) heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik over het hek geklommen. Eenmaal deze drempel (uh... hek) over waren we alleen nog maar gefoscust op het fotograferen.
Na een tijdje zoet te zijn geweest op deze plek, werd het tijd voor de volgende locatie (in de buurt), namelijk Vredestein.
Vanaf een afstandje viel het al op, omdat het zo een groot gebouw is. We zijn op onderzoek uitgegaan en hebben gekeken of er een ingang was. Rondom het gebouw stonden allemaal hekken, soms zelfs dubbele hekken. We hadden een gat in het hekwerk gevonden en zijn er doorheen gekropen. Maar toen kwam het volgende hek weer... Toch maar weer terug gegaan, want dit werd ´m niet.
Ik kan er niet zo goed tegen als je er helemaal naartoe bent gereden en dan vind je geen ingang. Na lang wikken en wegen (het gebouw is gelegen aan de drukke weg en huizen er tegenover) heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik over het hek geklommen. Eenmaal deze drempel (uh... hek) over waren we alleen nog maar gefoscust op het fotograferen.
Na een tijdje zoet te zijn geweest op deze plek, werd het tijd voor de volgende locatie (in de buurt), namelijk Vredestein.